طب سوزنی و طب چینی دارای تاریخچه‌ای با بیش از ۲۵۰۰ سال قدمت هستند که ریشه در چین باستان دارند. اولین متون مکتوب درباره این روش‌ها در کتاب "Huangdi Neijing" یافت می‌شود که اصول انرژی "چی" و تعادل یین و یانگ را توضیح می‌دهد. در قرن‌های بعدی، این روش‌ها در چین تکامل یافتند و در کنار دیگر روش‌های طب سنتی مانند گیاه‌درمانی و ماساژ به‌کار گرفته شدند. طب سوزنی در قرن ۱۷ میلادی به اروپا وارد شد، اما گسترش واقعی آن در قرن ۱۹ صورت گرفت. در قرن ۲۰ و با گزارش یک خبرنگار آمریکایی از تجربیاتش در چین، طب سوزنی در غرب شناخته‌تر شد. در ایران نیز، طب سوزنی از طریق روابط تاریخی با چین و با حمایت‌های بنیاد پهلوی در دهه ۱۹۷۰ رواج یافت و به‌عنوان روش درمانی مکمل در دهه ۹۰ میلادی شناخته شد. امروزه طب سوزنی در بسیاری از کشورهای جهان، از جمله ایران و کشورهای غربی، به‌عنوان درمانی مؤثر برای مشکلات مختلف از جمله دردهای مزمن، اختلالات اضطرابی و مشکلات گوارشی شناخته می‌شود.