تاریخچه طب سوزنی

طب سوزنی و طب چینی دارای تاریخچه‌ای با بیش از ۲۵۰۰ سال قدمت هستند که ریشه در چین باستان دارند. اولین متون مکتوب درباره این روش‌ها در کتاب "Huangdi Neijing" یافت می‌شود که اصول انرژی "چی" و تعادل یین و یانگ را توضیح می‌دهد. در قرن‌های بعدی، این روش‌ها در چین تکامل یافتند و در کنار دیگر روش‌های طب سنتی مانند گیاه‌درمانی و ماساژ به‌کار گرفته شدند. طب سوزنی در قرن ۱۷ میلادی به اروپا وارد شد، اما گسترش واقعی آن در قرن ۱۹ صورت گرفت. در قرن ۲۰ و با گزارش یک خبرنگار آمریکایی از تجربیاتش در چین، طب سوزنی در غرب شناخته‌تر شد. در ایران نیز، طب سوزنی از طریق روابط تاریخی با چین و با حمایت‌های بنیاد پهلوی در دهه ۱۹۷۰ رواج یافت و به‌عنوان روش درمانی مکمل در دهه ۹۰ میلادی شناخته شد. امروزه طب سوزنی در بسیاری از کشورهای جهان، از جمله ایران و کشورهای غربی، به‌عنوان درمانی مؤثر برای مشکلات مختلف از جمله دردهای مزمن، اختلالات اضطرابی و مشکلات گوارشی شناخته می‌شود.

تاریخچه طب سوزنی :
طب سوزنی و طب چینی تاریخچه‌ای طولانی و پیچیده دارند که در طول قرون مختلف، تحولات زیادی را پشت سر گذاشته‌اند. این روش‌های درمانی ابتدا در چین باستان شکل گرفتند و سپس در سایر نقاط جهان گسترش یافتند.

تاریخچه طب سوزنی در چین به بیش از ۲۵۰۰ سال پیش برمی‌گردد. اولین متون مکتوب درباره طب سوزنی در کتاب «*Huangdi Neijing*» یا «کتاب امپراتور زرد»، که در حدود قرن ۲ قبل از میلاد نوشته شده است، یافت می‌شود. این کتاب یکی از مهم‌ترین آثار در زمینه طب سنتی چین است و اصولی مانند جریان انرژی «چی» (Qi) و تعادل یین و یانگ را توضیح می‌دهد. در طول سلسله‌های مختلف چین، طب سوزنی به تدریج تکامل یافت و به‌عنوان یک درمان مؤثر در کنار دیگر روش‌های طب چینی مانند گیاه‌درمانی و ماساژ، به‌کار گرفته شد.

ورود به اروپا و آمریکا
طب سوزنی برای اولین بار در قرن ۱۷ میلادی به اروپا معرفی شد، اما گسترش واقعی آن به اوایل قرن ۱۹ برمی‌گردد. در سال ۱۶۲۴، یک پزشک هلندی به نام *Janus J. de Groot* برای اولین بار طب سوزنی را در اروپا معرفی کرد، اما این درمان هنوز به‌طور گسترده در این قاره پذیرفته نشده بود.
در قرن ۱۹، با افزایش تماس‌ها بین چین و کشورهای غربی، طب سوزنی توجه بیشتری را به خود جلب کرد. در سال ۱۸۳۵، پزشک فرانسوی *Pierre-Yves Lagrange* گزارشی از روش‌های درمانی چینی و طب سوزنی منتشر کرد. اما این روش در غرب تا قرن ۲۰ به‌طور جدی‌تر شناخته نشد. در سال ۱۹۷۱، هنگامی که یک خبرنگار آمریکایی به نام *James Reston* پس از عمل جراحی در چین، تجربه شخصی خود از درمان با طب سوزنی را گزارش کرد، این موضوع توجه گسترده‌ای را در ایالات متحده جلب کرد و طب سوزنی شروع به گسترش در غرب کرد.

ورود به ایران
گرچه سابق روابط طبی بین ایران و چین قدمتی بیش از هزار سال دارد و بیشترین راوبط طبی ایران و چین به زمان حکمرانی مغول ها بر ایران بر میگردد که در این زمان شیخ رشیدالدین همدانی بیشترین نقش را در ترویج طب چینی در ایران داشت و کتاب تنگسوخ نامه را که ترجمه ای از متون طب چینیست در دوره هولاکو خان مغول به نگارش در آورد .
در دهه‌۱۹۷۰ میلادی به دعوت بنیاد پهلوی یک گروه از پزشکان چینی به ایران آمدند و بصورت جدی آموزش و درمان بوسیله طب سوزنی در ایران رواج دادند . همچنین این روش توسط دانشجویان و پزشکان ایرانی که در چین تحصیل کرده بودند نیز شناخته شدو منجر به گسترش بیشتر در ایران گردید. در دهه ۹۰ میلادی، با گسترش طب سنتی در ایران، طب سوزنی به‌عنوان یک روش درمانی مکمل شناخته شد. در این زمان، مراکز مختلف درمانی شروع به ارائه خدمات طب سوزنی کردند و در سال‌های اخیر، این روش درمانی در بین ایرانیان محبوبیت بیشتری پیدا کرده است.
در حال حاضر، طب سوزنی به‌عنوان یک روش درمانی مکمل در بسیاری از کشورهای غربی مانند ایالات متحده، کانادا، آلمان و بریتانیا شناخته شده است. در این کشورها، طب سوزنی به‌ویژه برای درمان دردهای مزمن، اختلالات اضطرابی، مشکلات گوارشی و مشکلات باروری مورد استفاده قرار می‌گیرد. علاوه بر این، سازمان جهانی بهداشت (WHO) نیز در سال ۲۰۰۳ فهرستی از بیماری‌هایی که می‌توانند با طب سوزنی درمان شوند، منتشر کرده است.

به‌طور کلی، طب سوزنی به‌عنوان یک روش درمانی سنتی، با توجه به اثرات مثبت آن در درمان بسیاری از بیماری‌ها، در سراسر جهان شناخته شده و در حال گسترش است.